Πάτησαν πόδι σε ανεξερεύνητο παγετώνα

Με μοναδικά "όπλα" έναν χάρτη του ρωσικού στρατού και μερικές δορυφορικές φωτογραφίες, οι Ελληνες ορειβάτες βρήκαν και κατέκτησαν τον άγνωστο παγετώνα στις κορυφές των Ιμαλαΐων, στον οποίο έδωσαν το όνομα Μεγάλο Λευκό Οροπέδιο

Ο Γιάννης Κοβανίδης σκαρφαλώνοντας στην ανατολική ράχη της κορυφής

Δύο βδομάδες πριν δεν τον γνώριζε κανείς. Δεν ήταν στον χάρτη, δεν τον πλησίαζε άνθρωπος, έστεκε μονάχος του και ατένιζε τη "στέγη του κόσμου".

Οι πρώτοι που τον επισκέφτηκαν είναι Eλληνες και αυτοί θα τον συστήσουν με το ελληνικό του όνομα στη διεθνή κοινότητα. Eναν απάτητο παγετώνα σε υψόμετρο 6.227 μέτρων στις κορυφές του ορεινού συγκροτήματος Τσάντρα Μπάγκα στα Ιμαλάια, στα σύνορα Ινδίας-Κίνας, κατέκτησαν έξι Eλληνες ορειβάτες.

Εδώ και λίγες μέρες έχει μάλιστα όνομα, τον λένε Μεγάλο Λευκό Οροπέδιο.

Η αποστολή ήταν δύσκολη, πρωτόγνωρη, οι ορειβάτες είχαν ελάχιστες πληροφορίες από έναν 9σέλιδο ορειβατικό χάρτη του ρωσικού στρατού και κάποιες μακρινές δορυφορικές φωτογραφίες, αλλά ο Νίκος Κρούπης, ένας 35χρονος αναρριχητής από τα Τρίκαλα, έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του να τον κατακτήσει και τέθηκε επικεφαλής της αποστολής.

Συνοδοιπόρους στο εγχείρημά του βρήκε δυο νεαρούς ορειβάτες από τις Σέρρες, τον 23χρονο Γιάννη Κοβανίδη και τον 25χρονο Χρόνη Σιούλα. Λίγο μετά στην ομάδα προστέθηκαν ο Χριστόφος Κουνιάκης από τη Λάρισα και δύο Αθηναίοι, ο Δημήτρης Τιτόπουλος και ο Μανώλης Λουδάρος.

Ατενίζοντας το «Μεγάλο Λευκό Οροπέδιο»

Oλοι μαζί αναχώρησαν στις 2 Ιουλίου και στο τέλος του μήνα είχαν φέρει σε πέρας την αποστολή τους. Βρήκαν τον παγετώνα, τον κατέκτησαν ή σχεδόν τον κατέκτησαν, αφού 130 μέτρα πριν την κορυφή για λόγους ασφάλειας άρχισαν την καταρρίχηση και επέστρεψαν πριν από μερικές μέρες με πολλές πέτρες στις αποσκευές τους, αναμνηστικά από μια περιοχή στην οποία ποτέ κανείς δεν πάτησε πριν.

Η αποστολή με τα αποτελέσματά της και το σύνολο των φωτογραφιών θα ανακοινωθούν επίσημα τους επόμενους μήνες μέσω της αμερικανικής έκδοσης American Alpine Journal και της αντίστοιχης βρετανικής, Alpine Journal. Μάλιστα μετά τις δημοσιεύσεις ο παγετώνας θα αποτελεί επίσημα χαρτογραφημένο ορειβατικό σημείο και τα επόμενα χρόνια θα οργανωθούν και άλλες αποστολές από διάφορες χώρες.

Κρεμασμένοι σε σχοινιά οι Ελληνες ορειβάτες πέρασαν από ορμητικούς χειμάρρους για να φτάσουν στην κατασκήνωση βάσης, στα 4.860 μέτρα

"Αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία της ελληνικής ορειβασίας και είμαστε όλοι πολύ ευτυχισμένοι. Μπορεί να μην καταφέραμε, για ελάχιστα μέτρα, να πατήσουμε την κορυφή και να υψώσουμε εκεί την ελληνική σημαία, αλλά το Μεγάλο Λευκό Οροπέδιο είναι πλέον ένας 'ελληνικός' παγετώνας και αυτό μας κάνει υπερήφανους", δήλωσε στο "Eθνος", συγκινημένος από το αποτέλεσμα, ο 35χρονος ηλεκτρολόγος-μηχανικός από την Ελάτη Τρικάλων, που μετρά χρόνια εμπειρίας στις αναρριχήσεις, Ν. Κρούπης.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ "ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ" ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΩΝ 6.227 ΜΕΤΡΩΝ
Η αποστολή, οι δυσκολίες και η μεγάλη πρόκληση

Η ελληνική αποστολή πριν αναχωρήσει για το Νέο Δελχί. Από αριστερά: Μ. Λουδάρος, Χ. Σιούλας, Γ. Κοβανίδης, Χ. Κουνιάκης, Δ. Τιτόπουλος και ο εμπνευστής και αρχηγός της αποστολής, Ν. Κρούπης

Οι έξι ορειβάτες συναντήθηκαν στις 2 Ιουλίου στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" και συζήτησαν αναλυτικά τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος στην πτήση για το Νέο Δελχί. Στην πρωτεύουσα της Ινδίας νοίκιασαν ένα μίνι μπας και ύστερα από 22 ώρες (στη διαδρομή το όχημα χάλασε δύο φορές) κάλυψαν τα 570 χιλιόμετρα και έφτασαν στην πόλη Μανάλι. Γέμισαν το μίνι μπας με προμήθειες, βρήκαν και δύο Ινδούς μάγειρες ("το φαγητό τους δεν τρωγόταν, αλλά τέτοιες ώρες, δεν έχεις πολλές επιλογές", λένε τώρα που γύρισαν) και ανέβηκαν στην περιοχή Ροτάν Τας σε υψόμετρο 3.900 μέτρων. Εκεί άφησαν το αυτοκίνητο και οτιδήποτε άλλο τους συνέδεε με τον πολιτισμό.

Κατασκήνωση βάσης
Χρειάστηκαν 3 μέρες, μερικά μουλάρια και πολλή δύναμη για τα επόμενα 25 χιλιόμετρα, όπου έστησαν την κατασκήνωση βάσης σε υψόμετρο 4.860 μέτρων.

"Για να φτάσουμε εκεί, περάσαμε μέσα από ορμητικούς χειμάρρους, πάνω από τους οποίους κρεμαστήκαμε με σχοινιά, ενώ το νερό κάλυπτε τα μουλάρια σχεδόν μέχρι τα αυτιά. Εμείς ταλαιπωρηθήκαμε πολύ, αλλά τα ζώα πραγματικά κινδύνεψαν και για ένα από αυτά πιστέψαμε πως δεν θα τα καταφέρει", μας είπε ο Ν. Κρούπης.

Στην κατασκήνωση βάσης έμειναν 2 μέρες μέχρι να εγκλιματιστεί ο οργανισμός τους στο υψόμετρο. Η θέα προς τον παγετώνα ήταν εντυπωσιακή. Ενας κατάλευκος όγκος, καλυμμένος με τεράστια ποσότητα χιονιού, που για χρόνια δεν έλειωσαν, τους... προσκαλούσε. Η εικόνα ήταν γοητευτική, οι ορειβάτες σχεδόν δεν κρατιόταν. Ηθελαν να τον κατακτήσουν πάση θυσία. Ο Ν. Κρούπης και ο Γ. Κοβανίδης δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλο. Ξεκίνησαν την ανάβαση και στα 5.250 μέτρα έστησαν την κατασκήνωσή τους και έμειναν να ξεκουραστούν. Εφαγαν ένα πρόχειρο γεύμα με σούπα και σοκολάτες και γύρω στις 11 το βράδυ, με το θερμόμετρο να δείχνει -10 βαθμούς Κελσίου, πήραν την απόφαση να φτάσουν στην κορυφή των 6.227 μέτρων, που ήταν διεθνώς καταγεγραμμένη ως CB33a. "Επιλέξαμε να κινηθούμε βράδυ, τότε που το χιόνι παραμένει παγωμένο. Το πρωί η θερμοκρασία ανεβαίνει και οι παγετώνες είναι πολύ επικίνδυνοι", εξήγησε ο Ν. Κρούπης. Στη βάση της κορυφής και σε απόσταση μόλις 130 μέτρων, παραμόνευε ο κίνδυνος.

Κίνδυνος
Ενα τεράστιο κομμάτι χιονιού, σε μέγεθος πολυώροφης πολυκατοικίας κρεμόταν πάνω από τα κεφάλια τους, έτοιμο να πέσει ανά πάσα στιγμή. Οι δύο ορειβάτες δεν το σκέφτηκαν καθόλου. Συνεννοήθηκαν με τα μάτια και αποφάσισαν να επιστρέψουν στη βάση τους και από εκεί στην κατασκήνωση. Με τον ασύρματο που είχαν στη διάθεσή τους, ενημέρωσαν τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής να μην ξεκινήσουν την ανάβαση. Δέθηκαν προσεχτικά με τα σχοινιά και κατέβηκαν.

"Μπορεί να μην φτάσαμε στην κορυφή, αλλά μας χώριζαν μόλις λίγα μέτρα. Είδαμε τον παγετώνα, τον περπατήσαμε, βρήκαμε τα ασφαλή μονοπάτια του, κρατήσαμε όλες τις απαραίτητες σημειώσεις", μας είπε ο Ν. Κρούπης.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΓΕΤΩΝΑΣ
Απρόσιτος για τους ορειβάτες

Η οροσειρά Τσάντρα Μπάγκα των Ιμαλαΐων αποτελεί το φυσικό σύνορο της Ινδίας με το Θιβέτ. Το μεγαλύτερο μέρος της βρίσκεται σε ινδικό έδαφος και ένα μικρό τμήμα της στη "στέγη του κόσμου", στο Θιβέτ, το οποίο σχεδόν στο σύνολό του είναι τμήμα της Κίνας.

Είναι απρόσιτη από τους ορειβάτες, εντελώς ανεξερεύνητη και πολύ επικίνδυνη, καθώς καλύπτεται από μεγάλους παγετώνες, ενώ η κορυφή CB33a δεν φαίνεται από χαμηλά και δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία για αυτή. Ολα αυτά μέχρι πριν από λίγες μέρες, όταν και την πάτησαν οι Ελληνες και έγιναν οι πρώτοι ορειβάτες που έφτασαν έως εκεί.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ